Interakcja leków w dystrybucji w organizmie

Po absorpcji leków są daleko, przed osiągnięciem miejsca działania. Wprowadzone do krwiobiegu, są rozdzielane między tkankami ciała.

Dystrybucji leków Szacuje się, głównie na metody farmakokinetyczne zewnątrzkomórkowej płynu, w tym osocze krwi, CSF, płynu śródgałkowego, a płyn treść przewodu pokarmowego. Normal zewnątrzkomórkowej objętości płynu w masie człowieka 70 zakłada równe kg 15 l w łącznej ilości wody w organizmie około 40 l. Całkowita objętość płynów zewnątrzkomórkowych wzrasta z wysiękiem w jamie brzusznej i klatki piersiowej wnęk, obrzęk, etc.. P., które mogą mieć wpływ na dystrybucję leków w organizmie.

Rozkład leku w organizmie jest zazwyczaj występuje nierównomierne, co wynika:

• Różnice substancji wiążących się z tkanek;
• Wartości pH w zeszłym nierówne;
• różnej przepuszczalności błon komórkowych.

Stawka Przyjazd leków w tkankach zależy od lokalnego przepływu, waga tkaniny i charakterystyka ich podziału między krwi i tkanki. Równowaga między stopą dochodu i absorpcji materiałów w dobrze unaczynioną tkankę szybciej zostanie osiągnięty, niż w tkankach z mniej rozwiniętym systemem dopływu krwi. U pacjentów z niewydolnością serca zmniejsza przepływ krwi w wątrobie i nerkach, przy czym wydajność może zmniejszyć leki moczopędne. Dzięki normalizacji efektów hemodynamicznych zwiększa saluretyki.

Wzrost penetracji wielu leków w narządach i tkankach z zaburzeniami krążenia krwi, poprawiając jednocześnie reologicznych. Saluretiki, zmniejszając lepkość krwi i agregację płytek krwi, znacząco poprawić mikrokrążenie kwasu acetylosalicylowego, Nikotyna ksantynolu, pentoksyfilinę, etamzilata, dipirydamol i inni., poprawiając w ten sposób dystrybucji leków w częściach, wcześniej niedostępne z powodu naruszenia mikrokrążenia. Przenikania leków w tkance, np, dipropionian beklometazonu lub kromoglikan sodu, Może to być ułatwione przez β₂-adrenomimetikov (salbutamol, Siarczan terbutalinę i innych.).

Stężenie substancji w płynie zewnątrzkomórkowym może się zmienić w warunkach hipoglikemii- lub przewodnienia. Dlatego, leki moczopędne, zmniejszenie objętości płynu pozakomórkowego, może znacznie zwiększyć w nim stężenia leku.

Każdy z leków ma strukturę cząsteczki i charakterystyczny układ reaktywne rodniki funkcjonalne przestrzeń, co powoduje, specyfiki jego dystrybucji w organizmie. Niektóre substancje działają w tkance tłuszczowej, inne pozostają w płynie śródmiąższowym, Inne wiążą się w pewnych tkankach. Wzór rozmieszczenia leków w tkance zależy od wiązania z białkami z krwi i tkanki komponentów. Związków kwasowych są ogólnie lepiej wiążą się z albuminami osocza, a co najważniejsze - z α₁-glikoproteiny i / lub lipoproteiny.

Środki farmaceutyczne, przenoszone przez krew lub rozpuszczone (wolny) formularz, lub w połączeniu z różnymi składnikami - białka lub komórek krwi. Dyfuzja bierna substancji do przestrzeni pozanaczyniowej lub tkanki, gdzie pełnił działanie farmakologiczne, jest to możliwe tylko w przypadku niepowiązanych (wolny) kształt. Dlatego też, białko osocza wpływa na rozkład leku w organizmie, a zależność pomiędzy łączną jego stężenie we krwi i aktywności farmakologicznej.

Innymi słowy, poziom środka wiążącego z krwi określa rodzaj i stopień jej działania terapeutycznego. Więc, Przez strophanthin, natomiast w dużych ilościach w postaci niezwiązanej z białkami osocza (Wiąże się on w ilości 2-3%), zapewnia szybki efekt terapeutyczny - z jednej strony,, i inne - jest szybko wydalany z organizmu. Digitoxine, odwrotnie, Związane z krwią ponad 90% podanej dawki, dlatego jego działanie jest powolne (podczas 10-14 godzin) i jak powoli usuwany z organizmu (JA. B. Maksimovic, A. JA. Gaidenko, 1988). Podobny wzór jest typowy dla wielu innych leków: większa liczba jest w stanie wolnym, szybsze i silniejsze działanie.

Ustalony, że połączone użycie leków często obserwuje konkurencji pomiędzy nimi o wiązanie do składników białkowych krwi. Na Przykład, fenylbutazon, kwas acetylosalicylowy, Sulfonamidy przeciwbakteryjne oraz niektóre inne związki mają większe powinowactwo do białek krwi, niż leków przeciwzakrzepowych. W połączeniu z ich zastosowaniem antykoagulantów są związane z mniejszym stopniu, niż zwykle, więc ich skuteczność jest bardziej wyraźny, które mogą powodować krwawienie. Antykoagulanty w połączeniu z pochodnymi sulfonylomocznika silnie wiążą się z białkami z krwi i zwiększenie wpływu przeszłości. Zjawisko zasługuje na szczególną uwagę ze względu na częstotliwość angiopatii cukrzycowej i naruszenie krzepnięcia krwi u pacjentów z cukrzycą.

Praktyczne znaczenie wyników wiązania kompetycyjnego leków białkowych są następnie, gdy wiąże się z 85% i więcej.

Więc, zmniejszenie zawartości białka związanego digitoksyny w połączeniu z klofibrat (z 98 do 96%) To prowadzi do zwiększenia wolnego digoksyny we krwi, co może prowadzić do efektów ubocznych. Digoksyny wiązania białka krwi nie przekracza 50%, w związku z tym wzrost stężenia jej swobodny 10-15% To nie ma żadnego praktycznego znaczenia.

Czasami interakcji leków z krwi ma kompleks, w którym pośredniczy. Na Przykład, Heparyna wzmaga czynność lipazy lipoproteinowej, co umożliwia powstawanie wolnych kwasów tłuszczowych trójglicerydów. Najnowszy, z kolei, wyprzeć ze swojej współpracy z lidokainy białka, propranolol, yerapamïl, digitoxine, chinidyna, fenytoina.

Aspiryna wypierać antykoagulant z kompleksów albuminy – leki przeciwzakrzepowe, co zwiększa ich stężenie w surowicy i, Więc, krwawienie. Jednak ryzyko to występuje najczęściej przewlekłe podawanie maksymalne dawki leków.

Wiemy również specyficzne wiązanie leków Niektóre tkaniny. Więc, dobrze rozpuszczalne w substancje lipidowe, np, barbiturany, osadza się w tkance tłuszczowej. Po opuszczeniu znieczulenia lub podczas dializy na zatrucie barbituranami zjawisko przejawia tzw snu wtórnego, opracowanie z uruchomienia tych substancji z magazynów tłuszczu. Innym przykładem konkretnym osadzania leki u ludzi polega na akumulacji tetracykliny w rosnącej kości i zębiny zębów.

Najważniejszym miejscem wiązania są specyficzne receptory narkotyki. W konkretnym stężeniu receptora leku jest znacznie większa niż jego stężenie w biologicznym środowisku płynnym, ale ze względu na stosunkowo niewielki rozmiar wiązania receptora jest zwykle praktycznie żadnego wpływu na ogólny obraz jego dystrybucji w organizmie.

Po, jako wolna postać leku pozostawia się do krwiobiegu, w krwi wiąże się z białkami postaci. Służy jako depot, z której lek jest uwalniany w wyniku wyeliminowania jej rozkład w organizmie, metabolizm i wydalanie.

Akumulacji leku w określonej tkance, działając jako depot, może przedłużyć lub znacząco zmienić obraz jego działań. Więc, np, tiopental bardzo dobrze rozpuszczalne w tłuszczach, a po pojedynczym wstrzyknięciu dożylnym szybko przenika do mózgu, zapewniając działanie znieczulające. Kilka minut po rozpoczęciu gromadzenia się w tkankach mózgu, jego stężenie w tkankach zmniejsza się jednocześnie zmniejszyć stężenie w osoczu, i co najmniej w przedziałach rozkładu, gdzie przepływ krwi poniżej specyficznego, Efekt znieczulający szybko znika. Ale, jeśli będziemy śledzić jego losy przez długi czas, następnie znaleźć rozkład fazy trzeciej, Podczas tiopentalu który jest powoli uwalniany z tkanki tłuszczowej. Powtarzane podawanie tiopental akumuluje się w dużych ilościach w tkance tłuszczowej, tworząc zajezdni, zapewnia długoterminowe działanie znieczulające.

Niektóre leki, np, leki przeciwmalaryczne, Mogą gromadzić się w komórkach, w wyższych stężeniach, niż w płynie pozakomórkowym, z białka wiążącego, fosfolipidy i kwasy nukleinowe. Więc, chlorochina komórek i tkanek oka, wątroby, może być obecny w stężeniach, tysiąc razy większe niż stężenie w osoczu krwi. Substancja leku we krwi wchodzi jako eliminacji. Jednak szybkość uwalniania z zajezdni jest często zbyt niska i nie zapewnia poziom stężenia we krwi, niezbędne do manifestacji efektu terapeutycznego. Innymi słowy, Depot jest skuteczna, ponieważ nie zapewniają one przedłużone działanie ogólnoustrojowe.