Oddziaływanie leków na ich wydzielanie z organizmu

Ostatnim etapem interakcji farmakokinetycznych jest Wydalanie - proces usuwania leków lub ich metabolitów wydalane są bez dalszych modyfikacji chemicznej.

Wydalanie Jest prowadzone głównie przez nerki, oraz z żółcią, przez jelita, Płuca, ślina, następnie, mleko matki. Ten ostatni nie jest istotny dla matki, ale może mieć poważne konsekwencje dla dziecka. Wyeliminowanie niektórych leków ze względu na mleku, pH piersi mleko kilka bardziej kwaśny, pH niż w osoczu, dlatego substancje, które są słabe zasady, Można je znaleźć w mleku, w stężeniach równych lub jeszcze wyższych, niż w osoczu krwi. Leki, nieelektrolitów potrafi z łatwością przebić do mleka, niezależnie od pH.

Połączenie procesów biotransformacji (metabolizm) i wydalanie substancji leczniczych jest znane eliminacji. Ma to duże znaczenie praktyczne i jest wyrażony ilościowo połowicznej eliminacji (Pół życia, T_1/2), t. to jest. czas (w godzinach lub minutach), podczas którego pół znika podawanie leku (lub jego stężenie w osoczu zmniejsza się 2 czasy). Na Przykład, T_1/2 tolbutamid jest 5 nie. Jednak jednoczesne stosowanie chloramfenikol T_1/2 Tolbutamid wzrasta do 14 nie.

Półtrwania leku zależy od jego całkowity klirens (Kl). Klirens całkowity jest sumą nerka (Kl_wcześnie) i extrarenal (Kl_{na początku}) Luzy. Klirens nerkowy jest równa objętości osocza (w ml), całkowicie "oczyścić" z leku dla 1 m. z powodu jego wydalanie w moczu. Kwota rozliczenia określają filtrowania, wchłanianie i wydzielanie kanalytsevaya. Więc, glukozy Cl_wcześnie= 0, Jak glukoza, wprowadzana do krwi, nie tylko całkowicie filtrowane, ale całkowicie wchłonięte. Dla paraaminogippurovoy kwasu Cl_wcześnie= 600 ml / min.^-1, ponieważ sączy i wydzielany do światła kanalików nerkowych, ale praktycznie wchłonięte.

Wielkość klirensu nerkowego leków może zmieniać się w wyniku ich interakcji nerki. Główny mechanizm interakcji leków w nerkach uwierzyć konkurencji między słabych kwasów i słabych zasad dla aktywnych mechanizmów transportowych rurowych. Więc, pod alkaliczne zwiększa Całkowity klirens substancji w moczu kwasu "" (kwas acetylosalicylowy, fenilʙutazona, ʙarʙituratov, salitsilatov, sulfonamidy). W związku z tym leczenie sulfonamidów, aby zapobiec rozwojowi ich skutków ubocznych zaleca się alkaliczny wodny. Fakt ten jest często stosowany w praktyce medycznej do leczenia zatrucia barbituranów. Odwrotnie, eliminacja kodeina, morfina, Novocaine wzrasta z kwaśnym odczynie moczu. Jedynie w warunkach kwasowych, rozkłada się na amoniak, heksametylenotetraminy i formaldehydu, i które mają wpływ głównie przeciwbakteryjne. W związku z tym wskazane jest, aby w połączeniu z heksametylenotetraaminy atsidifitsiruyuschimi pomocą moczu.

Konkurencyjne dla aktywnego transportu w wydzielaniu w kanalikach w nefronu, Jeden lek zmniejsza wydalanie i zwiększa w organizmie innego. Na Przykład, vыvedenie digoksyna amiodaron ponizhayut, werapamil; penicyliny - indometacyna, fenylbutazon, kwas acetylosalicylowy. W centrum interakcji leków litu i diuretyków tiazydowych zwiększenie wchłaniania zwrotnego z kanalików jest przeszłość, powoduje wzrost toksyczności.

W przypadku jednoczesnego długotrwałego stosowania furosemidu i indometacyna hamowanie wydzielania rurowej wystąpi pierwszy i zmniejszenie klirensu całkowitego drugiej substancji, które klinicznie objawia się zmniejszenie ilości wydalanego moczu, i możliwego pojawienia się efektów ubocznych indometacyny. W tych samych bloków czasowych wydzielania furosemid, aminoglikozydy, Zwiększa to ich stężenie we krwi, co może prowadzić do długotrwałego użytkowania nefronekrozu wspomniana kombinacja. Furosemid hamuje również klirens ampicylinę, cefalosporyny.

Różne mechanizmy transportu wydzielanie anionów i kationów. Normalnie wyświetla produkty przemiany materii, które tworząc koniugaty glicyny, siarczany, kwasem glukuronowym. Gdy wydzielanie różnych związków w postaci anionu konkurencji pomiędzy obserwuje. Zjawisko to jest wykorzystywane do celów leczniczych. Więc, probenecyd intensywne wydzielanie bloki penicyliny rurowa, zapewniając wysokie stężenie w osoczu krwi, która jest stosowana do leczenia szeregu chorób infekcyjnych układu moczowo-płciowego.

Chinidyna prawie 2 krotny wzrost stężenia digoksyny we krwi ze względu na zmniejszenie jego wydzielania rurowego, i przemieszczania fragmentów białek wiążących digoksyny.

Glikokortykosteroidy mogą zwiększyć wydzielanie nerek salicylany, Dlatego nagłe zaprzestanie leków glikokortykosteroidów może spowodować zatrucie przez salicylany.

Mniej niż istotny wpływ na eliminację leków ma zmian w filtracji kłębuszkowej w tle przygotowań, wpływ na przepływ krwi przez nerki. Więc, digoksyna, aby uzyskać odszkodowanie w obiegu może zwiększyć wydalanie furosemidu z odpowiednim podwyższeniem jego moczopędnego.

Należy mieć na uwadze,, że oddziaływanie leku na poziomie wydzielania znaczenie praktyczne, jeżeli substancja sama podstawowa (lub jego aktywny metabolit) wydzielane do zespołu rurowego, niż w nerkach 80%, i cierpliwy zakłócić filtracji nerek i wchłanianie zwrotne.

Dla leków, Nie wydalane przez nerki, ważne jest, aby brać pod uwagę klirens wątrobowy (Kl_piekarnik). Wydzielanie do żółci jest ważna dla substancji (Jeśli cząsteczka zawiera grupy polarne i lipofilowe; produkty sprzęgania, zwłaszcza kwas glukuronowy) waga molekularna > 300. W przypadku substancji, które ulegają biotransformacji w wątrobie lub przekazuje je, wskaźnik ten może być bardzo wysokie. Na Przykład, для морфина Cl_piekarnik = 1500 ml / min.^-1. Zaburzenia czynności wątroby klirens wielu leków (Chlorpromazyna i innych.) zmniejsza się pod wpływem inhibitorów enzymów wątrobowych mikrosomalnych lub pod wpływem substancji, zmniejszenie przepływu krwi w wątrobie (np, chloramfenikol, cymetydyna). I wzajemnie, w stosowaniu induktorami enzymów wątrobowych (fenobarbital, rifampicyny i podobne.) zwiększenie klirensu wątrobowego.

Substancje wydalania następnie ślina odgrywa mniejszą rolę w ogólnej eliminacji.

Tak więc, wynikiem interakcji leków w fazie farmakokinetycznych - zmiana nasiąkliwość, biodostępność, dystrybucja, intensywność procesów metabolicznych i wydalania - ostatecznie powoduje zmianę stężenia leku we krwi.