BETAFERON

Materiał aktywny: rekombinowany interferon beta-1b
Gdy ATH: L03AB08
CCF: Interferon. Przygotowanie, primenâemyj na rasseânnom rozsiane
Kody ICD-10 (świadectwo): G35
Gdy CSF: 02.12
Producent: BAYER Schering Pharma AG (Niemcy)

Dawkowanie Formularz, skład i opakowania

Valium dla leku roztworu do S / C administracji Liofilizowane biała masa; zamknięty rozpuszczalnika przezroczysty, prawie bezbarwny; Przygotowany roztwór lekko opalizujący do opalizującego, bezbarwna lub jasnożółta.

Substancje pomocnicze: ludzka albumina, mannitol.

Rozpuszczalnik: rr sterylne chlorek sodu 0.54% (1.2 ml).

Szklane Butelki (1) razem z rozpuszczalnikiem (strzykawka) – palety plastikowe (5) – kartony.
Szklane Butelki (1) razem z rozpuszczalnikiem (strzykawka) – palety plastikowe (15) – kartony.
Szklane Butelki (1) razem z rozpuszczalnikiem (strzykawka), Adapter fiolki z igłą i gaziki nasączone alkoholem (2 PC.) – opakowania kartonowe (5) – kartony.
Szklane Butelki (1) razem z rozpuszczalnikiem (strzykawka), Adapter fiolki z igłą i gaziki nasączone alkoholem (2 PC.) – opakowania kartonowe (15) – kartony.

Farmakologiczne działanie

Interferon beta-1b, primenâemyj na rasseânnom rozsiane, Ma aktywność przeciwwirusową i immunoregulacyjne. Mechanizmy działania interferon beta-1b w stwardnieniu rozsianym końcu zainstalowana. Jednakże wiadomo, że efekt biologiczny interferon beta-1b, za pośrednictwem jego interakcji ze specyficznymi receptorami, które znajdują się na powierzchni komórek ludzkich. Wiązanie interferon beta-1b do tych receptorów powoduje ekspresję wielu substancji, które są traktowane jako mediatorów biologicznych efektów interferonu beta-1b. Zawartość niektóre z tych związków określano u pacjentów frakcje surowicy i krwinek, leczonych interferon beta-1b. Interferon beta-1b, zmniejsza zdolność wiązania i ekspresji receptora dla interferonu gamma, zwiększa ich rozkład. Lek zwiększa aktywność supresora komórek jednojądrzastych krwi obwodowej.

Jak z nawracającym-przelewów, i wtórnie postępującą postacią stwardnienia leczenia rozsianego Betaferon zmniejsza częstość występowania (na 30%) i nasilenia zaostrzeń klinicznych choroby, hospitalizacji i konieczność leczenia steroidami, i przedłużenie czasu trwania remisji.

U pacjentów z wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego aplikacji Betaferon opóźni dalszy postęp choroby i wystąpienia niepełnosprawności (Włącznie. ciężki, gdy pacjenci muszą stale korzystania z wózka inwalidzkiego) aż do 12 Miesięcy. Efekt ten obserwowano zarówno u pacjentów z ostrymi zaostrzeń choroby, lub bez zaostrzeń, i każdy wskaźnik niepełnosprawności (Do badania włączono pacjentów z oszacowania 3.0 do 6.5 wskazuje na skali EDSS niepełnosprawności rozszerzony).

Wyniki rezonansu magnetycznego (MRT) w mózgu pacjentów z zaostrzająco-zwalniającej i wtórnie postępującym stwardnieniem rozsianym podczas obróbki Betaferonem wykazał znaczący pozytywny wpływ leku na nasilenie procesu patologicznego, a także znaczne zmniejszenie powstawania nowych zmian w aktywnych.

Farmakokinetyka

Po s / na wprowadzenie dawki Betaferonem 0.25 Stężenie mg interferonu beta-1b w surowicy są zazwyczaj niskie lub nie wykryto. W związku z tym, informacje na farmakokinetykę leku u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, Betaferon traktowane w zalecanej dawce, nie.

Po p / do wprowadzenia 0.5 mg zdrowym ochotnikom dawki C_maks jest o 40 IU / ml, uzyskuje się po 1-8 godziny po wstrzyknięciu. Całkowita biodostępność Betaferon w infuzji s / c było ok 50%.

On / na wprowadzeniu interferonu beta-1b klirensu i T_1/2 średnie 30 ml / min / kg 5 h, odpowiednio.

Wprowadzenie Betaseron dziennie nie zwiększa stężenie interferonu beta-1b w surowicy, i procesów farmakokinetycznych w przebiegu terapii, widocznie, Nie zmienia.

Kiedy s / w dawce Betaferon 0.25 mg u zdrowych ochotników poziomu markera odpowiedź biologiczną (neopteryny, beta₂-mikroglobuliny i immunosupressivnыy cytokin IL-10) znacząco zwiększone w porównaniu ze stanem wyjściowym, po 6-12 godzin po pierwszej dawce. Oni zadebiutował na 40-124 godzin i pozostawał podwyższony przez 7 dni (168 nie) okres studiów.

Świadectwo

- Zespól klinicznie izolowany (KIS) (tylko jeden kliniczny epizod demielinizacji, Pozwala to przypuszczać, stwardnienie rozsiane, pod warunkiem, że wykluczenie stanów chorobowych) wystarczającej nasilenie procesów zapalnych przypisania I / SCS – spowolnić przejście klinicznie stwardnienia rozsianego (KDRS) u pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju KDRS. Powszechnie przyjęta definicja wysokiego ryzyka nie jest. Według badania do grupy wysokiego ryzyka należą pacjenci z KDRS monoochagovym CIS (objawowy 1 koncentrują się w ośrodkowym układzie nerwowym) ≥T2 centrów i ośrodków MRI i / lub środka kontrastowego gromadzenia. Pacjenci z wieloogniskowej WNP (objawowy >1 koncentrują się w ośrodkowym układzie nerwowym) istnieje wysokie ryzyko KDRS niezależnie od liczby zmian w MRI;

- Nawracającą postacią stwardnienia rozsianego – w celu zmniejszenia częstości i ciężkości zaostrzeń stwardnienia rozsianego w ambulatoryjnie (czyli. pacjentów, w stanie chodzić bez pomocy) z historią co najmniej dwóch zaostrzeń w ostatnim 2 roku, a następnie całkowite lub niepełne odzyskiwania objawów neurologicznych;

- Wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego w czynnym stadium choroby, charakteryzuje zaostrzeń lub poważnego pogorszenia funkcji neurologicznych w obrębie 2 W ostatnich latach – w celu zmniejszenia częstości występowania i nasilenia zaostrzeń, i spowalnia postęp choroby,.

Schemat dawkowania

Leczenie Betaferon należy rozpocząć pod nadzorem lekarza, z doświadczenia w leczeniu tej choroby.

Obecnie pozostaje pytanie o czas trwania leczenia Betaferon. W badaniach klinicznych, czas trwania terapii u pacjentów z nawracającym-przelewów i wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego osiągnął 5 i 3 roku odpowiednio. Czas trwania leczenia jest określona przez lekarza.

Zalecana dawka Betaferon 0.25 mg (8 млн.ME), który znajduje się w 1 ml z tego roztworu, podawane S / C w dzień.

Pacjent powinien być poinformowany, że w przypadku braku zastrzyków, lek powinien zostać wprowadzony natychmiast, jak tylko pamięta. Poniższe zastrzyki wykonane przez 48 nie.

Warunki przygotowania roztworu

1. Pakowanie, zawierające fiolki i strzykawki z rozpuszczalnikiem.

W celu rozpuszczenia liofilizowanego proszku do wtrysku gotowe do użycia strzykawki z rozpuszczalnikiem i igłę.

2. Pakowanie, zawierające fiolki, strzykawki z rozpuszczalnikiem, Adapter fiolki z igłą i gaziki nasączone alkoholem.

Do rozpuszczenia liofilizowanego proszku do wstrzykiwań, należy użyć dostarczonego gotowy strzykawkę z rozpuszczalnikiem i adaptera igły z fiolki. 1.2 mL rozpuszczalnika (roztwór chlorku sodu 0.54%) wstrzykiwane do fiolki Betaferonem. Proszek należy całkowicie rozpuścić bez wytrząsania. Przed użyciem należy sprawdzić gotowego rozwiązania. W obecności cząstek lub zmianę koloru rozwiązanie nie może być stosowane. IN 1 ml roztwór końcowy zawierał 0.25 mg (8 млн.ME) interferon beta-1b.

Lek należy podawać S / C zaraz po przygotowaniu roztworu. Jeśli wprowadzanie opóźnia, roztwór należy przechowywać w lodówce i zużyć w ciągu 3 nie. Rozwiązanie to nie powinno być zamrożone.

Efekt uboczny

Poniżej są skutki uboczne, obserwowano częstotliwością 2% i wyżej, niż placebo, pacjentów, która w kontrolowanych badaniach klinicznych uzyskanych dawka Betaferon 0.25 mg / m² lub 0.16 mg / m² dziennie przez okres do 3 lat.

Z korpusu jako całości: Reakcja w miejscu wstrzyknięcia, astenia, Złożone objawy grypopodobne, ból głowy, gorączka, dreszcze, ból brzucha, ból w klatce piersiowej, ogólne złe samopoczucie, nekrozy w miejscu wstrzyknięcia, bóle o różnej lokalizacji.

Układu sercowo-naczyniowego: obrzęki obwodowe, rozszerzenie naczyń, nadciśnienie tętnicze, Choroba naczyń obwodowych, palpitacja, tachykardia.

Z układu pokarmowego: nudności, zaparcie, biegunka, wzrost AST i ALT 5 Czas od początku badania, niestrawność.

Z układu krwiotwórczego: limfocyty <1500/l, Neutrofile <1500/l, leukocyty <3000/l, powiększenie węzłów chłonnych.

Metabolizm: przybranie na wadze.

Na części układu mięśniowo: miastenia, bóle mięśni, bóle stawów, kurcze nóg.

CNS: gipertonus, zawroty głowy, bezsenność, brak koordynacji ruchów, niepokój, nerwowość.

Układ oddechowy: duszność.

Reakcje skórne: wysypka, choroby skóry, zwiększone pocenie, łysienie.

Z układu moczowego: pilna potrzeba oddania moczu, częste oddawanie moczu.

Na części układu rozrodczego: metrorragija (acykliczne krwawienia), menorragii, bolesne miesiączkowanie, mężczyźni – impotencja, choroby prostaty.

Następujące działania niepożądane są oparte na obserwacji po wprowadzeniu do obrotu z zastosowaniem Betaferon, pogrupowane według układu narządów i przedstawione z następującą częstotliwością występowania: Często (≥10%), stosunkowo często (<10% – ≥1%), rzadko (<1% – ≥0.1%), rzadko (<0.1% – ≥0.01%), rzadko (<0.01%).

Typowe reakcje: Często – objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze, mialgii, ból głowy, zwiększone pocenie), częstość tych objawów czasem maleje; rzadko – ogólne złe samopoczucie, ból w klatce piersiowej.

Z układu krwiotwórczego: rzadko – leukopenia, niedokrwistość, małopłytkowość; rzadko – powiększenie węzłów chłonnych.

Układu sercowo-naczyniowego: rzadko – nadciśnienie tętnicze; rzadko – kardiomiopatia, tachykardia, bicie serca.

Na części układu hormonalnego: rzadko – choroby tarczycy, nadczynność tarczycy, gipotireoz.

CNS: rzadko – Muscle hipertoniczność, depresja; rzadko – drgawki, zamieszanie, wzbudzenie, labilność emocjonalna, próby samobójcze.

Układ oddechowy: rzadko – duszność, skurcz oskrzeli.

Z układu pokarmowego: rzadko – nudności, wymioty, wzrost poziomu aktywności ACT, GOLD; rzadko – zwiększenie stężenia bilirubiny i aktywności GGT, zapalenie trzustki, anoreksja.

Na części układu mięśniowo: rzadko – mialgii.

Na części układu rozrodczego: rzadko – nieprawidłowości miesiączkowania.

Reakcje alergiczne: rzadko – reakcje anafilaktyczne.

Reakcje miejscowe: Często – przekrwienie, Miejscowy obrzęk, zapalenie, ból; rzadko – martwica skóry (się wraz z kontynuacją leczenia częstość reakcji w miejscu wstrzyknięcia zwykle zmniejsza).

Reakcje skórne: rzadko – łysienie, pokrzywka, świąd, wysypka; rzadko – livor, zwiększone pocenie.

Inny: zwiększone stężenie triglicerydów.

Przeciwwskazania

- Ciąża;

- Karmienie piersią (karmienie piersią);

- Nadwrażliwość na naturalny lub rekombinowany interferon beta, lub historii ludzkiej albuminy.

Z ostrożność należy stosować leku u pacjentów z chorobami serca (Włącznie. niewydolność serca klasy III-IV wg NYHA klasyfikacja funkcjonalna, gdy kardiomiopatia), z niedokrwistością, małopłytkowość, Niedokrwistość monoklonalynoy gammapatii, depresja i myśli samobójcze w historii, Napady padaczkowe w historii, zaburzenia czynności wątroby, a także u pacjentów w wieku poniżej 18 lat (ze względu na brak wystarczającego doświadczenia z lekiem w tej grupie wiekowej).

Ciąża i laktacja

Betaferon jest przeciwwskazany w okresie ciąży i karmienia piersią (karmienie piersią).

Nieznany, Betaferon jest to, czy uszkodzenia płodu w okresie ciąży i czy działanie leku na ludzkiej reprodukcji. W kontrolowanych badaniach klinicznych u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym są przypadki samoistnego poronienia.

IN badania eksperymentalne Makaki rezus ludzki interferon beta-1b ma embriotoksyczne działanie w wyższych dawkach powodowało zwiększenie częstości poronień.

Nieznany, stoi, czy interferon beta-1b w mleku matki. Biorąc pod uwagę teoretyczna możliwość poważnych działań niepożądanych u niemowląt, karmione piersią, jeśli to konieczne, stosowanie w okresie karmienia piersią należy Betaferon przestać karmić piersią.

Kobiety w wieku rozrodczym podczas leczenia Betaferon powinny stosować odpowiednie metody antykoncepcji. W przypadku ciąży podczas leczenia Betaferon, lub gdy planuje ciążę powinna zostać uchylona lek.

Ostrzeżenia

Preparat zawiera albuminę ludzką, więc istnieje bardzo małe ryzyko przeniesienia chorób wirusowych. Teoretyczne ryzyko przeniesienia choroby Creutzfeldta-Jakoba jest wysoce nieprawdopodobne.

Oprócz standardowych testów laboratoryjnych, mianowany przez leczeniu pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, przed leczeniem Betaferon, i regularnie w trakcie leczenia zaleca pełną morfologię krwi, w tym określenie leukocytów, liczba płytek krwi i biochemiczna analiza krwi, i sprawdzić czynność wątroby (np, Ustawa o działalności, ALT i GGT). Po podaniu pacjentom z niedokrwistością, małopłytkowość, leukopenia (pojedyncze lub połączone) To może wymagać bardziej starannego monitorowania pełnej morfologii krwi, w tym określenie liczby czerwonych krwinek, leukocyty, płytek krwi i leukocytów liczy.

W rzadkich przypadkach leczenie Betaferon zaobserwowano rozwoju zapalenia trzustki, W większości przypadków, ze względu na obecność hipertriglicerydemii.

Badania kliniczne wykazały,, Terapia Betaferon, które często mogą prowadzić do bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, która w większości przypadków jest wyrażona lekko przemijające.

Podobnie jak w przypadku leczenia innych interferonem beta, ciężkie uszkodzenie wątroby (w tym niewydolność wątroby) podczas korzystania Betaferon rzadko. U pacjentów w najcięższych przypadkach obserwowano, narażona na hepatotoksyczne narkotyków lub substancji, a także niektórych chorób związanych (np, nowotwory z przerzutami, ciężkie zakażenia i posocznica, nadużywanie alkoholu).

W leczeniu Betaferon należy monitorować czynność wątroby (w tym ocenę obrazu klinicznego). Aminotransferaz w surowicy wymaga wnikliwej obserwacji i analizy. Przy znacznym wzroście aminotransferaz w surowicy lub oznak uszkodzenia wątroby (np, želtuhi) lek należy odstawić. W nieobecności objawów klinicznych uszkodzenia wątroby lub po normalizacji aktywności enzymów wątrobowych możliwie wznowienie leczenia z kontrolą BETAFERON funkcji wątroby.

Pacjenci z zaburzeniami czynności tarczycy zaleca się regularne sprawdzanie funkcji tarczycy (Hormony tarczycy, TSH), a w innych przypadkach – Wskazania kliniczne.

Betaferon należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami serca, w szczególności, niewydolność serca etap III-IV w klasyfikacji NYHA, ponieważ u tych pacjentów nie zostały uwzględnione w badaniach klinicznych.

Jeżeli zakłada traktowanie Betaferonem i rozwijającego kardiomiopatii, jest to spowodowane używać leku, leczenie Betaferon należy przerwać.

Pacjenci powinni być poinformowani o, że skutkiem ubocznym może być depresja Betaferon i myśli samobójcze, kiedy pojawiają, niezwłocznie zasięgnij porady lekarza.

W dwóch kontrolowanych badaniach klinicznych z udziałem 1657 pacjentów z wtórnie postępującą postacią stwardnienia rozsianego nie wykazały istotnych różnic w częstości występowania depresji i myśli samobójczych podczas korzystania Betaseron lub placebo. Niemniej jednak, należy zachować ostrożność w mianowaniu Betaferon u pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi i myślami samobójczymi w historii. Jeśli wystąpią takie efekty podczas leczenia, Należy zastanowić się, czy aby anulować Betaferon.

Betaferon należy stosować ostrożnie u pacjentów z drgawkami w wywiadzie.

Nie może być poważna reakcja alergiczna (kilka, ale przejawia się w ostrym i ciężkim, takie jak skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny i pokrzywka).

Jeśli podejrzewasz, że uszkodzenia integralności skóry (np, płyn wyciek z miejsca wstrzyknięcia) Zanim pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, która będzie nadal wykonywać zastrzyki Betaseron.

Pacjenci, odbieranie Betaferon, obserwowane przypadki martwicy w miejscu wstrzyknięcia. Martwica może być rozległa i rozprzestrzenił się na powięzi mięśniowej, i tkance tłuszczowej, a, Więc, prowadzić do powstawania blizn. W niektórych przypadkach jest to konieczne lub usuwanie martwych obszarów, rzadziej, skingraft. Proces gojenia może zatem trwać 6 miesiąc.

Podczas leczenia wielu ogniska martwicy Betaferon należy odstawić do całkowitego uzdrowienia uszkodzonych obszarów. Jeśli masz jeden ostrość, Jeśli martwica nie jest zbyt rozległa, Zastosowanie Betaferon może zostać przedłużony, ponieważ niektórzy pacjenci mają martwicze rana w miejscu wstrzyknięcia występowały podczas leczenia Betaferon.

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia reakcji i martwicy w miejscu wstrzyknięcia pacjentów należy poinformować wykonywania wtrysku, ściśle aseptycznych, za każdym razem zmieniać miejsce wstrzyknięcia, wstrzyknąć lek ściśle n / a.

Okresowo monitorować prawidłowe wdrożenie samodzielnego wstrzykiwania, zwłaszcza pojawieniem reakcji miejscowych.

Podobnie jak w przypadku leczenia dowolnych innych preparatów białkowych z, przy użyciu Betaferon® możliwe jest wytworzenie przeciwciał. Liczba kontrolowanych badaniach klinicznych analizie surowicy każde 3 miesiące w celu określenia rozwoju przeciwciał Betaferonem. W badaniach tych wykazano, Przeciwciał neutralizujących interferon beta-1b rozwija 23-41% pacjentów, co zostało potwierdzone przez co najmniej dwóch następujących po sobie dodatnich wyników testów laboratoryjnych. W 43-55% od tych pacjentów w późniejszych badaniach laboratoryjnych stwierdzono stabilny nieobecność przeciwciał interferon beta-1b.

Nie udowodniono, obecność przeciwciał neutralizujących, że każdy istotny wpływ na wyniki kliniczne, w tym MRI. Wraz z rozwojem działalności neutralizującego nie wiązało się powstanie jakichkolwiek działań niepożądanych,.

Decyzję o kontynuowaniu lub przerwaniu leczenia powinny być oparte na wskaźnikach klinicznych aktywności choroby, zamiast stanu aktywności zobojętniającej.

Zastosowanie cytokin u pacjentów z łagodną gammopatią monoklonalną czasami towarzyszy wzrost przenikalności kapilarnej układowej z rozwojem wstrząsu i śmierci.

Zastosowanie w pediatrii

Systematyczne badanie skuteczności i bezpieczeństwa Betaferon wśród dzieci i młodzież do 18 lat nie przeprowadzono.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i mechanizmów zarządzania

Szczegółowe badania nie przeprowadzono. Działania niepożądane OUN może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas okupacji potencjalnie niebezpiecznych czynności, wymagają uwagi.

Przedawkować

Przy podawaniu w dawce Betaferonem 5.5 mg (176 Milionów jednostek międzynarodowych) 3 dwa razy w tygodniu do dorosłych pacjentów z chorobą nowotworową nie wykazały żadnych poważnych działań niepożądanych.

Interakcje

Nie jest znany wpływ Betaferonem na metabolizm leku pacjentom ze stwardnieniem rozsianym z użyciem leku w dawce 0.25 mg (8 млн.ME) w ciągu dnia.

Na tle kortykosteroidów Betaferon i ACTH, mianowani na okres do 28 dni w leczeniu zaostrzeń, dobrze tolerowane.

Zastosowanie Betaferon jednocześnie z lekami immunomodulującymi (z wyjątkiem kortykosteroidów lub ACTH) Nie badano.

Interferony zmniejszenia aktywności enzymów cytochromu P450 mikrosomalne wątroby u ludzi i zwierząt. Należy zachować ostrożność w mianowaniu Betaferon w połączeniu z lekami, o wąskim indeksie terapeutycznym, luz, który w znacznym stopniu zależy od aktywności tych enzymów (Włącznie. leki przeciwpadaczkowe, leki przeciwdepresyjne).

Należy również zachować ostrożność podczas stosowania żadnego leku, wpływu układu krwiotwórczego.

Warunki zaopatrzenia aptek

Lek jest wydany na receptę.

Warunki i terminy

Lek należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci na poziomie lub powyżej 25 ° C; Nie zamrażać. Okres przechowywania suchego proszku – 2 rok, Rozpuszczalnik – 3 rok.