Gezamenlijke hypermobiliteit: Wat is het, oorzaken, symptomen, diagnostiek, behandeling, het voorkomen
Hypermobiele gewrichten; Gezamenlijke hypermobiliteit; Losse gewrichten; Hypermobiliteitssyndroom
Wat zijn hypermobiele gewrichten?
Hypermobiliteit van de gewrichten, ook bekend als gewrichtshypermobiliteitssyndroom, is een stoornis, waarbij de gewrichten van het lichaam buiten het normale bewegingsbereik kunnen bewegen. Dit is een erfelijke ziekte, die de bindweefsels van het lichaam aantasten, inclusief ligamenten en pezen. Gewrichtshypermobiliteitssyndroom kan voorkomen bij kinderen en volwassenen en kan pijn veroorzaken, instabiliteit en zelfs ontwrichting.
Oorzaken van gezamenlijke hypermobiliteit
Gewrichtshypermobiliteitssyndroom wordt veroorzaakt door een genetische mutatie, die de bindweefsels van het lichaam aantasten. Deze mutatie beïnvloedt de productie van collageen, eekhoorn, noodzakelijk voor de sterkte en stabiliteit van bindweefsels. Als gevolg hiervan hebben mensen met het gewrichtshypermobiliteitssyndroom zwakkere en flexibelere ligamenten en pezen..
Hypermobiliteitsgewrichten komen vaak voor bij gezonde en normale kinderen.. Dit wordt het benigne hypermobiliteitssyndroom genoemd..
Voor zeldzame ziekten, geassocieerd met gewrichtshypermobiliteit, vertellen:
- Claviculaire craniale dysostose (abnormale ontwikkeling van de botten van de schedel en het sleutelbeen)
- Down syndroom (erfelijke ziekten, waarin een persoon 47 chromosomen in plaats van normaal 46)
- Ehlers-Danlos-syndroom (Groep van erfelijke aandoeningen, gekenmerkt door overmatige gewrichtsmobiliteit)
- Het syndroom van Marfan (bindweefselaandoening)
- Mucopolysaccharidose type IV (ziekte, waarin het lichaam een substantie mist of mist, nodig om lange ketens van suikermoleculen af te breken)
Symptomen van gezamenlijke hypermobiliteit
Symptomen van het gewrichtshypermobiliteitssyndroom kunnen van persoon tot persoon sterk verschillen.. Sommige mensen hebben helemaal geen symptomen, terwijl anderen misschien pijn hebben, instabiliteit en dislocaties. Enkele van de meest voorkomende symptomen van het gewrichtshypermobiliteitssyndroom zijn::
- Gewrichtspijn
- Gezamenlijke instabiliteit
- Dislocaties van de gewrichten
- Knijpende of duwende gewrichten
- Vermoeidheid
- Spierzwakte
- kleine blauwe plekken
- Terugkerende blessures
Wanneer een arts raadplegen
Als u een van de bovenstaande symptomen ervaart, het is belangrijk om medische hulp in te roepen. Gewrichtshypermobiliteitssyndroom kan leiden tot langdurige gewrichtsschade, Daarom is het erg belangrijk om een juiste diagnose te stellen en de juiste behandeling voor te schrijven..
Vragen, die uw arts kan vragen
Wanneer u uw huisarts bezoekt, hij, waarschijnlijk, stel je een reeks vragen, om te bepalen, heb je een gewrichtshypermobiliteitssyndroom. Enkele van de vragen, die ze kunnen vragen, omvatten:
- Ervaart u gewrichtspijn of instabiliteit?
- Heeft u ooit een gewricht ontwricht??
- Heeft u een familiegeschiedenis van gewrichtshypermobiliteitssyndroom??
- Ervaar je vermoeidheid of spierzwakte?
- Heeft u andere ziekten?
Diagnose van gezamenlijke hypermobiliteit
Het diagnosticeren van het gezamenlijke hypermobiliteitssyndroom kan een uitdaging zijn, omdat de symptomen vergelijkbaar kunnen zijn met andere aandoeningen. Uw arts kan een lichamelijk onderzoek uitvoeren, om het bewegingsbereik van uw gewricht te beoordelen en te zoeken naar tekenen van instabiliteit. Hij kan ook beeldvormingsonderzoeken bestellen., zoals röntgenfoto's of MRI, om de conditie van uw gewrichten te beoordelen.
Behandeling van gezamenlijke hypermobiliteit
De behandeling van het gewrichtshypermobiliteitssyndroom hangt af van de ernst van uw symptomen.. Sommige mensen hebben helemaal geen behandeling nodig., terwijl anderen mogelijk medicatie of fysiotherapie nodig hebben om de symptomen te beheersen. In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om het gewricht te herstellen., die beschadigd is door instabiliteit of ontwrichting.
Thuisbehandeling voor gezamenlijke hypermobiliteit
Er zijn verschillende dingen, die je thuis kunt maken, om de symptomen van het gewrichtshypermobiliteitssyndroom te beheersen. Sommige huisbehandelingen omvatten:
- Regelmatige lichaamsbeweging om de spieren rond de gewrichten te versterken.
- Gebruik spalken om gewrichten te ondersteunen.
- Warmte of ijs aanbrengen om pijn en ontsteking te verlichten.
- Vrij verkrijgbare pijnstillers nemen, bijvoorbeeld ibuprofen
Preventie van gezamenlijke hypermobiliteit
Hoewel het gewrichtshypermobiliteitssyndroom een erfelijke ziekte is, u kunt enkele stappen ondernemen, om het risico op het ontwikkelen van de aandoening of verergering van de symptomen te verkleinen. Waaronder:
- Regelmatige lichaamsbeweging om spieren te versterken en gewrichten te ondersteunen.
- Zorg voor de juiste houding en lichaamsmechanica, om de belasting van de gewrichten te verminderen.
- Vermijd activiteiten, veroorzaakt overmatige belasting van de gewrichten, bijvoorbeeld sporten met een hoge impact.
- Volg een gezond dieet, om gezond bindweefsel te ondersteunen.
Conclusie
Gewrichtshypermobiliteitssyndroom is een aandoening, die de bindweefsels van het lichaam aantast, leiden naar, dat de gewrichten buiten het normale bewegingsbereik kunnen bewegen. Hoewel het een erfelijke ziekte is, die niet te genezen is, er zijn behandelingen, om symptomen te beheersen en gewrichtsschade op de lange termijn te voorkomen. Als u gewrichtspijn of instabiliteit ervaart, het is belangrijk om medische hulp in te roepen, juiste diagnose en passende behandeling te krijgen. Door een gezonde levensstijl te volgen en regelmatig te bewegen, u kunt uw risico op het ontwikkelen van gewrichtshypermobiliteitssyndroom of verergering van symptomen verminderen.
Gebruikte bronnen en literatuur
Bal JW, Dains ik, Flynn JA, Salomo BS, Stewart RW. Musculoskeletaal systeem. In: Bal JW, Dains ik, Flynn JA, Salomo BS, Stewart RW, Eds. Seidel's gids voor lichamelijk onderzoek. 10e ed. St. Louis, MO: Elsevier; 2023:snuiter 22.
Clinch J, Roger V. Hypermobiliteitssyndroom. In: Hochberg MC, EM Gravalles, Silman A.J, Smolen JS, Wijnstokblad ME, Weisman MH, Eds. Reumatologie. 7e ed. Filadelfia, VADER: Elsevier; 2019:snuiter 216.